Otrzymałam mieszkanie komunalne jako repatriantka w 2008 roku. Jestem emerytką, mam niewielką emeryturę. Czy mogłabym przepisać umowę najmu na córkę?
Ponieważ w opisanym przypadku mamy do czynienia z mieszkaniem komunalnym, to zapewne zostało Pani przyznany na zasadach określonych w art. 4 ww. ustawy z dnia 21 czerwca 2001 r. mieszkaniowym zasobie gminy i o zmienia Kodeksu cywilnego, o ochronie praw lokatorów. Niemniej jednak zasady te nie są ujednolicone odgórnie, dlatego też zgodnie z art. 21 ust. 3 ww. ustawy o ochronie praw lokatorów rada gminy ustala zasady wynajmowania lokali wchodzących w skład mieszkaniowego zasobu gminy. Zasady najmu lokalu komunalnego opisane są w uchwałach rady gminy – zazwyczaj mają one tytuł o gospodarowaniu mieniem komunalnym lub o najmie lokali komunalnych na terenie gminy.
Proszę pamiętać, że według obowiązujących przepisów prawo najmu komunalnego lokalu mieszkalnego nie podlega dziedziczeniu i nie wchodzi w skład spadku po najemcy.
Generalnie nie ma możliwości przepisania tytułu głównego najemcy. Niemniej jednak teoretycznie gmina może nawiązać z Pani córką umowę, ale wyłącznie w sytuacji, gdy Pani córka jako nowy najemca spełnia wymogi do otrzymania mieszkania komunalnego (wysokość zarobków, brak innego lokalu mieszkalnego). Z treści ww. ustawy o ochronie prawa lokatorów oraz ustawy o samorządzie gminnym wynika, że gmina ma obowiązek zapewnić lokale mieszkalne osobom, które nie mają zaspokojonych potrzeb mieszkaniowych, osiągają niskie dochody i są mieszkańcami danej gminy (wyrok WSA w Opolu z dnia 7 maja 2009 r., sygn. akt II SA/Op 93/09). Każda bowiem osoba zamieszkująca na danym terenie od chwili osiedlenia się zostaje z mocy prawa członkiem gminnej wspólnoty samorządowej.
Zatem może Pani podpisać z córką umowę o przeniesienie praw ze stosunku najmu, gdzie Pani jako zbywca przeniosłaby swoje prawa wynikające z umowy najmu na nią jako nabywcę. Oczywiście na taką umowę konieczna byłaby zgoda gminy. Teoretycznie zaś gmina może przenieść prawa najmu z jednej osoby na drugą, ale wyłącznie w sytuacji, gdy nowy najemca spełnia wymogi do otrzymania mieszkania komunalnego (wysokość zarobków, brak innego lokalu mieszkalnego). Zatem Pani córka mogłaby spróbować wystąpić do wydziału lokalowego gminy z wnioskiem o regulację stanu prawnego lokalu. Jest do tego konkretny druk. W uzasadnieniu wykazać należy swoje powiązania z Panią jako najemcą, dotychczasowe prawa do lokalu (np. zameldowanie, fakt wnoszenie regularnych opłat) i urząd rozpatrzy taki wniosek. Gmina taki wniosek może, ale nie musi odrzucić.
Uchwały bowiem przewidują, że najem nie może być zawarty, jeżeli wnioskodawca, jego małżonek, osoba pozostająca faktycznie we wspólnym pożyciu lub inna osoba zgłoszona do wspólnego zamieszkiwania posiada tytuł prawny do innego lokalu, budynku mieszkalnego lub jego części i może go używać, oraz jeżeli w okresie ostatnich pięciu lat przed dniem złożenia wniosku wnioskodawca, jego małżonek lub osoba pozostająca faktycznie we wspólnym pożyciu, dokonali zamiany lokalu, budynku mieszkalnego lub jego części na lokal (lokale) kwalifikujący do ubiegania się o poprawę warunków zamieszkiwania z mieszkaniowego zasobu, a także, gdy osoby te zbyły pod jakimkolwiek tytułem posiadane prawo do lokalu, budynku mieszkalnego lub jego części.
Przy odrzuceniu wniosku zawsze pozostaje jeszcze droga sądowa, generalnie sądy niechętnie produkują „brukowców”, zatem jest szansa, że gmina podpisze z Pani córką tę umowę – przy spełnieniu przez nią ww. kryteriów.
Przeniesienie prawa najmu na córkę. Pani Maria, najemczyni lokalu komunalnego, chce przenieść prawo najmu na swoją córkę Annę, która mieszka z nią od kilku lat i regularnie uczestniczy w opłatach. Anna spełnia warunki przyznania mieszkania komunalnego – ma niskie dochody i nie posiada innego lokalu. Pani Maria występuje do gminy z wnioskiem o zgodę na przeniesienie praw najmu, dołączając wymagane dokumenty. Gmina pozytywnie rozpatruje wniosek, dzięki czemu Anna staje się nową najemczynią.
Odrzucenie wniosku przez gminę. Pan Tomasz chce przepisać umowę najmu mieszkania komunalnego na swojego syna Jakuba. Okazuje się jednak, że Jakub jest właścicielem kawalerki w innym mieście. Gmina odrzuca wniosek, ponieważ posiadanie innego lokalu dyskwalifikuje go jako potencjalnego najemcę lokalu komunalnego. Pan Tomasz decyduje się pozostać najemcą.
Zamiana lokali komunalnych. Pani Elżbieta zajmuje duże mieszkanie komunalne, które jest dla niej za duże po wyprowadzeniu dzieci. Chce zamienić się na mniejsze mieszkanie komunalne zajmowane przez starszego pana. Oboje składają wnioski o zamianę lokali do gminy, wskazując swoje potrzeby i argumenty. Gmina po analizie dokumentów wyraża zgodę na zamianę, dzięki czemu oboje dostosowują swoje warunki mieszkaniowe do aktualnych potrzeb.
Najem lokali komunalnych podlega szczegółowym zasadom ustalanym przez gminę. Przeniesienie praw najmu na inną osobę lub zamiana lokalu są możliwe, ale wymagają spełnienia określonych warunków, takich jak brak innego lokalu czy odpowiedni poziom dochodów. Gmina ma prawo odrzucić wniosek, jednak w przypadku odmowy istnieje możliwość odwołania się do sądu.
Masz pytania dotyczące najmu lokalu komunalnego, przeniesienia praw najmu lub zamiany mieszkania? Skontaktuj się z nami, a pomożemy Ci przygotować wniosek i przeprowadzić całą procedurę zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Ustawa z dnia 21 czerwca 2001 r. o ochronie praw lokatorów, mieszkaniowym zasobie gminy i o zmianie Kodeksu cywilnego - Dz.U. 2001 nr 71 poz. 733
Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.
Zapytaj prawnika - porady prawne online
Dlaczego warto?Numer telefonu pozwoli na kontakt
w przypadku podania nieprawidłowego emaila.
Otrzymasz SMS o wycenie i przygotowaniu
głównej odpowiedzi, a także w przypadku
problemów technicznych. Wiele razy podany
numer pomógł szybciej rozwiązać problem.
Wycenę wyślemy do 1 godziny
* W dni robocze w godzinach od 7 do 20.
* W weekendy i święta do 2 godzin.
Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje!
Pracujemy 7 dni w tygodniu
O autorze: Wioletta Dyl